مقایسه ماست قفقازی با ماست محلی
ماست به عنوان یک غذای سالم و محبوب در بسیاری از فرهنگ‌ها جایگاه ویژه‌ای دارد. در این مقاله به مقایسه دو نوع ماست قفقازی و ماست محلی می‌پردازیم تا به افرادی که به دنبال یک سبک زندگی سالم هستند، اطلاعات لازم برای انتخاب آگاهانه را ارائه دهیم.
ماست قفقازی
دانشمندان خواستگاه تولید اولین ماست ها را قفقاز دانسته و همین موضوع را راز طول عمر و سلامت مردمان ساکن در آن منطقه معرفی نموده اند.
ماست قفقازی به دلیل خواص تغذیه‌ای برجسته‌ای که دارد، به عنوان یک محصول لبنی مغذی و مفید شناخته می‌شود. این نوع ماست از شیر پرچرب تهیه می‌شود و فرآیند تخمیر و نگهداری این ماست با دقت خاصی انجام می‌شود که منجر به تولید محصولی با طعم و خواص منحصربه‌فرد می‌گردد. ماست قفقازی معمولاً بدلیل محتوای پروتئین بالا برای افراد ورزشکار یا کسانی که به دنبال افزایش مصرف پروتئین هستند، مناسب است. میزان چربی در هر دو نوع ماست متناسب با شیر مصرفی متفاوت است؛ ماست قفقازی ممکن است حاوی چربی بیشتری باشد که به طعم و غلظت آن کمک می‌کند.
ماست قفقازی هراز سرشار از کلسیم، پروتئین و ویتامین ها بوده و ترکیب منحصر به فردی به وجود آورده که علاوه بر تضمین سلامت مصرف کننده، طعمی بی نظیر را به همراه می آورد و از نظر ویژگی های طعمی مشابه ماست ترش محلی ولی تولید به روش صنعتی می باشد
ماست قفقازی هراز، پرچرب با بافتی غلیظ، مزه لب ترش و منحصر به فرد است.
5% چربی و 4% پروتئین دارد.
ماست قفقازی معمولاً دارای محتوای پروتئین بالاتری نسبت به ماست‌های معمولی است. پروتئین‌های موجود در این ماست شامل کازئین و وی هستند که هر دو به ساخت و حفظ عضلات کمک می‌کنند و برای ورزشکاران و افرادی که به دنبال افزایش مصرف پروتئین هستند، مفید است.
ماست قفقازی معمولاً دارای درصد چربی بالاتری است، به خصوص اگر از شیر پرچرب تهیه شده باشد. این چربی‌ها شامل اسیدهای چرب مفید مانند اسیدهای چرب امگا-3 هستند که برای سلامت قلب و عروق مفیدند. البته مصرف متعادل چربی‌های لبنی برای جلوگیری از مشکلات قلبی ضروری است.
میزان کربوهیدرات در ماست قفقازی بسته به میزان لاکتوز (قند شیر) موجود در آن متغیر است. این نوع ماست ممکن است مقدار کمتری لاکتوز داشته باشد، زیرا فرآیند تخمیر بخشی از لاکتوز را به اسید لاکتیک تبدیل می‌کند، که می‌تواند برای افرادی که به لاکتوز حساسیت دارند، مناسب باشد.
ماست قفقازی حاوی ویتامین‌های مختلفی از جمله ویتامین‌های گروه B به خصوص B2 ) و( B12، ویتامین D و ویتامین A است. ویتامین B12 برای تولید گلبول‌های قرمز خون و عملکرد صحیح سیستم عصبی ضروری است، در حالی که ویتامین D به جذب کلسیم کمک می‌کند.
میزان کالری ماست قفقازی به دلیل محتوای بالای پروتئین و چربی آن، ممکن است بیشتر از ماست‌های معمولی باشد. این ویژگی باعث می‌شود که این نوع ماست انتخاب خوبی برای یک میان‌وعده مغذی و انرژی‌بخش باشد، اما برای افرادی که به دنبال کاهش وزن هستند، باید با احتیاط مصرف شود.
ماست قفقازی معمولاً طعمی ملایم‌تر و خامه‌ای‌تر دارد، در حالی که ماست محلی با طعمی تندتر و اسیدی‌تر شناخته می‌شود. ماست قفقازی بافتی ضخیم‌تر و غلیظ‌تر دارد، که آن را برای استفاده در دسرها و سس‌ها ایده‌آل می‌کند. ماست محلی نیز به دلیل بافت سبک‌تر خود، به عنوان همراه غذاهای محلی و سالادها محبوب است
ماست محلی
این نوع ماست بسته به منطقه‌ای که تولید می‌شود، تفاوتهای قابل‌توجهی در طعم، بافت و فرآیند تولید دارد. و معمولاً بر اساس روش‌های سنتی و بومی هر منطقه تهیه می‌شود. در حالی که ماست محلی می‌تواند بسته به نوع شیر استفاده شده چربی کمتری داشته باشد. ماست محلی با توجه به کالری کمتر و طعم متنوع می‌تواند در رژیم های کاهش وزن مفید باشد.
از نظر پروبیوتیک، هر دو نوع ماست حاوی پروبیوتیک‌های مفیدی هستند که به سلامت دستگاه گوارش کمک می‌کنند. نوع و مقدار پروبیوتیک‌ها ممکن است در هر نوع ماست متفاوت باشد.
انتخاب بین ماست قفقازی و ماست محلی بستگی به اولویت‌های شخصی، نیازهای تغذیه‌ای و سبک زندگی افراد دارد. ماست قفقازی با محتوای پروتئین بالا و طعم خامه‌ای خود ممکن است برای ورزشکاران و افرادی که به دنبال یک محصول مغذی و غلیظ هستند، مناسب باشد. در مقابل، ماست محلی با طعم تندتر و فرآیند تولید سنتی خود، انتخاب مناسبی برای کسانی است که به دنبال یک محصول محلی و پایدارتر هستند. در نهایت، هر دو نوع ماست می‌توانند بخشی از یک رژیم غذایی سالم باشند، بسته به این که چگونه و در چه موقعیتی مصرف شوند.
از آنجا که تولید اسیدلاکتیک بیشتر در طول فرآیند تولید، می‌تواند باعث ترش‌تر شدن برخی از ماست‌ها شود، نمی‌توان تفاوت چندانی در ارزش تغذیه‌ای ماست‌های ترش و شیرین در نظر گرفت.
لاکتوز موجود در شیر به‌وسیله باکتری‌های لاکتیکی موجود در ماست شکسته و به اسیدلاکتیک تبدیل می‌شود.هرچقدر میزان اسیدلاکتیک بیشتر باشد، میزان ترشی ماست هم بیشتر خواهد بود.
این ترش بودن در اثر تفاوت میزان اسیدلاکتیک، می‌تواند تفاوتهای تغذیه‌ای بسیار جزیی بین ماست‌های ترش و شیرین ایجاد کند اما این تفاوت‌ها، واقعا به اندازه‌ای که بتوان آنها را در نظر آورد، چشمگیر و قابل‌توجه نیستند
ماست ترش نه تنها مضر نیست بلکه از نظرتغذیه ای این مزیت را دارد که هرچه ترش تر باشد به جذب بیشتر کلسیم بدن کمک می کند.
اغلب ماست های چکیده محلی ترش و میزان کلسیم آنها بالاست اما فراموش نکنید اینگونه ماست ها اغلب از شیرهای پاستوریزه نشده تهیه می شوند که می تواند مصرف کننده را به بیماری مبتلا کند. ولی در تولید ماست قفقازی بدلیل استفاده از شیر پاستوریزه شده، خطرات احتمالی موجود برای مصرف کننده کاهش می یابد .
به طور کلی ماست قفقازی در مقایسه با ماست ترش محلی دارای ویژگی های طعمی یکسانی بوده اما میزان پروتئین آن بیشتر از ماست ترش محلی بوده و میزان چربی ماست ترش محلی کمتر بوده و کالری کمتری دارد .
میزان پروتئین و چربی در ماست محلی می‌تواند بسته به نوع شیر مورد استفاده (شیر گاو، گوسفند، بز، یا مخلوطی از آنها) و فرایند تولید متفاوت باشد .
میزان پروتئین:
- پروتئین در ماست محلی گاوی: حدود 3.5 تا 5 درصد.
- پروتئین در ماست محلی گوسفندی: معمولاً بیشتر است و می‌تواند به 5 تا 6 درصد هم برسد.
میزان چربی:
- چربی در ماست محلی گاوی: بسته به میزان چربی شیر، این عدد می‌تواند بین 3 تا 5 درصد باشد.
- چربی در ماست محلی گوسفندی: بیشتر است و می‌تواند بین 6 تا 8 درصد یا حتی بیشتر باشد.
مصرف ماست قفقازی ممکن است به کاهش سطح کلسترول و فشار خون کمک کند، در حالی که ماست محلی با محتوای چربی پایین‌تر می‌تواند برای سلامت قلب مفید باشد . ماست محلی همانند ماست قفقازی بافتی غلیظ و قوامی کرمی دارد و معمولاً حاوی مقادیر بیشتری از مواد مغذی مانند کلسیم، پروتئین و ویتامین‌های گروه B است .
هر دو این ماست ها، یک منبع عالی کلسیم هستند که برای سلامت استخوان‌ها و دندان‌ها ضروری می باشند. مصرف منظم این نوع ماست ها می‌تواند به جلوگیری از پوکی استخوان و تقویت ساختار استخوانی کمک کند.
